Ik ga

Na veel omwegen toch uiteindelijk gesolliciteerd naar de functie van onderwijzeres voor zendingskinderen in Bolivia. Ik had al een langere tijd in mijn hoofd dat ik best eens voor een tijdje weg zou willen. Ik zat dan meer te denken aan 3 mnd of een half jaar dan aan een jaar. Tot ik door mijn familie werd gewezen op een advertentie voor onderwijzeres. Eerst maar eens wat informatie opvragen dacht ik toen, uiteindelijk was ik er niet echt uit of het nu wel zo'n verstandige beslissing was (een jaar weg is niet alleen leuk) dus ik mailde terug dat ik toch niet zou solliciteren. Daarmee dacht ik dat het van de baan was en ging ik weer vrolijk verder met mijn werk op school en mijn cursus Spaans hier thuis (haha, ik ben nog steeds bij hoofdstuk 1). Tot ik een mailtje terugkreeg met de vraag of ik er nog eens over na wilde denken als zij na een half jaar een reis terug zouden betalen. Ik ging de dingen eens op een rijtje zetten en kwam tot de conclusie dat al die toevalligheden waar ik in 1e instantie niet aan had gedacht zo toevallig misschien nog niet eens waren (vorig jaar mislukte het oppakken van een studie, cursus wiskunde die ik af moest breken, minder gaan werken op een andere school terwijl ik eigenlijk liever op mijn oude school was gebleven ook al kreeg ik het steeds meer naar mijn zin op deze school en ga ik het nu zelfs een beetje moeilijk vinden om afscheid te nemen, cursus Spaans begonnen, graag wegwillen naar het buitenland, een ticket krijgen om oud en nieuw thuis te zijn). Ik mailde mijn sollicitatie dus alsnog door en een spannende tijd van wachten brak aan.
Twee weken later werd ik opgebeld met het grote nieuws dat ik was aangenomen. Een jaar naar Bolivia... In 1e instantie was ik natuurlijk alleen maar blij verrast. Daarna krijg je even heel veel stress tot het tot je doordringt dat je nog eventjes de tijd hebt.

Gisteren ben ik naar de JOHO-shop geweest en heb ik alvast wat informatie opgevraagd. Er moet in ieder geval nog een hele hoop gebeuren voor ik weg ben. Mijn auto ga ik misschien verkopen, ik moet mensen zien te vinden die me financieel willen ondersteunen voor het komende schooljaar, bedenken wat ik mee moet nemen, waar ik me voor in moet laten enten, de reis regelen, ik moet een huurder hebben voor mijn kamer (gelukkig heb ik tot nu toe al 2 kandidaten dus dat zal wel goed komen).
Ook moet ik vergunningen aanvragen voor het permanent verhuren van kamers, tot nu toe was dat geen probleem want ik verhuurde maar permanent aan 2 mensen en tijdelijk aan 1.(en dat is het maximum wat je mag verhuren zonder vergunning) Het regelen van die vergunningen kan nog weleens de lastigste klus worden, erg makkelijk doen ze hier namelijk niet over woningverhuur. De Vve waarbij ik ben aangesloten moet het er ook weer mee eens zijn, dus dat kan nog feest worden. Maar ik heb nog geen pogingen gedaan, dus ik zie wel.

Volgende week belt er iemand van de organisatie (North America General Mission) terug en dan kan ik wat vragen stellen. Gelukkig maar want ik heb er inmiddels genoeg :).

Nu niet denken dat ik geen zin meer heb, want dat heb ik zeker wel. Ik ga jullie alleen wel enorm missen.