Alweer bijna juni. De tijd gaat echt eng hard! Deze blog gaat even niet over school, inentingen, vakantie, Spaans leren (oei) of koffers pakken. En excuse me als er taalfouten tussendoor glippen. Ik heb nooit zo'n zin om lang over een blog na te denken, die tik ik in 10 minuten of er komt helemaal niks.
De laatste tijd heb ik veel zorgen gehad of alles wel rond zou komen voor Bolivia, maar God heeft dit zo wonderlijk goed gemaakt. Hij is zo goed en wonderlijk! Niets is vergelijkbaar met een klein beetje ervaring van Hem!
Het liep allemaal niet zo lekker met het krijgen van de vergunning voor de kamerverhuur en het vinden van huursters. De één na de ander was dolenthousiast maar haakte op het laatste moment toch telkens weer af. Redenen: ‘toch te ver van het werk vandaan, te weinig geld om de kamer te huren. Huisstofmijt, te ver van de universiteit, enz’. Daarbij zag mijn bankrekening er ook niet zo rooskleurig uit dat ik het op zou kunnen brengen om niemand te vinden. Tot overmaat van ramp zei één van mijn huisgenoten de huur op omdat ze weer thuis wilde gaan wonen om verschillende redenen die gelukkig niks met de bewoners of de hoogte van de huur te maken hebben. De verdiensten van mijn bijbaantje vielen ook iets tegen en het werd steeds (pijnlijk) duidelijker dat ik het niet zou gaan redden financieel. Daarnaast liepen er persoonlijke dingen dwars doorheen (de dingen die een ieder liever voor zichzelf houdt) die een aanslag deden op me. Ik raakte op den duur gewoon moedeloos. Ik dacht ‘God, U heeft me toch duidelijk laten zien dat ik dit doen moest? Heb ik me dan zo vergist? Maak het me alstublieft bekend want ik word hier zó moe van en ik staat op het punt om alles terug te draaien, maar als U God bent dan kunt U toch zorgen dat alles goed komt. Laat me daar dan op vertrouwen en laat me niet opgeven'. Op advies van ‘pluspunt’ heb ik wat brieven geschreven naar middelgrote bedrijven uit de plaats waar ik opgegroeid ben. Ik verwachtte er niet al teveel van eigenlijk.
Toen gebeurde het wonder! Tot 3 keer toe zei ik tegen God ‘ik weet het niet meer’ en tot 3 keer toe heb ik zo’n enorm groot bedrag gehad dat je denkt “Dit kan niet waar zijn, ze hebben zich vast vergist… “. Tot 3 keer toe exact hetzelfde bedrag van verschillende bedrijven. Op dezelfde dag dat ik voor de 2e keer zo’n groot bedrag binnenkreeg, kreeg ik te horen dat de 1e vergunning rond was en dat ik dus de andere vergunning mocht gaan aanvragen. Op dezelfde dag dat ik voor de 3e keer een groot bedrag binnenkreeg tekende het meisje wat mijn kamer wil huren het huurcontract. Ik ben zeker voor meer dan de helft uit mijn financiële zorgen en als extraatje gaf God een vergunning en een huurster.
Is deze God niet onnoemelijk goed? Ik heb tijden gehad dat ik zó boos was op Hem. Ik heb tijden gehad dat ik zó cynisch was over alles wat met God te maken had. Ik zag gewoon niet wat God allemaal voor me deed en gedaan heeft. Ik zou nu ook kunnen zeggen: ‘zo dat heb ík toch weer goed geregeld’, maar laat ik het nu eens niet doen en alle eer aan God geven in plaats van er zelf weer mee vandoor te gaan. Stiekem denk ik ‘doe niet zo evangelisch joh of doe nu niet net alsof je God nu zo eert of het heeft iets weg van al het goede aan God toeschrijven en het kwade niet, ben je niet wat hypocriet? Of doe nu maar niet net alsof je ineens zo’n goede christen bent geworden’ (moet ik mezelf ook weer gelijk geven want dat ben ik ook niet, haha).
Misschien is dat allemaal wel waar. Maar blijft het feit staan dat het gewoon een wonder is hoe ik geholpen word van allerlei kanten en blijft ook het feit staan dat er niemand zo goed is als God!
dinsdag 29 mei 2007
woensdag 2 mei 2007
Amsterdam- 1 mei
Are you a student? You look like a student. Mucho gusto. Afgelopen maandag 1 mei leek het wel alsof ik in het buitenland zat. De hele dag heb ik engels gesproken met af en toe een gebrekkig woordje Spaans ertussendoor. Ik was in Amsterdam. ’s Ochtends zat ik naast Griekse meisjes in de trein die van alles vroegen over Amsterdam waar ik niks vanaf wist.
In de tram naast een opdringerige jongeman die vroeg wat ik studeerde en echt dacht dat ik loog toen ik beweerde dat ik geen student meer was. Daarbij schoof hij steeds een stukje meer naar mij toe. Gelukkig was daar de bevrijding voor mij, want we waren bij de Keizersgracht aangekomen. Ik sprong op en zei dat ik er hier uit moest. Haha dat gezicht. Vervolgens kwam ik erachter dat ik aan het verkeerde eind van de Keizersgracht was uitgestapt dus moest ik van nr 500 teruglopen naar nr 100. Wat even ver was als van nr 100 naar het C.S lopen. Wist ik veel. Het zonnetje scheen gelukkig en ik begon vrolijk aan mijn tocht tussen de restjes koninginnedag door.
Op de Keizersgracht zit ‘Pluspunt’. Pluspunt is een organisatie die individuen op weg helpt om je reis te bekostigen. Ze helpen je aan ideetjes, de dingen op een rijtje te zetten en je de goede weg op te sturen qua sponsoring. Na een half uurtje alle financiën op een rijtje gezet te hebben en de mogelijkheden bekeken te hebben had Francoise (de mevrouw van pluspunt) een verrassing voor me. Er zou een meisje uit Bolivia langskomen die uit de buurt van Loma Alta komt. Ze heeft me wat tips gegeven en wat verteld over de bevolking en gewoonten. Erg leuk! Mijn Spaans was echt heel matig, ik versta wel heel wat maar om zelf de dingen goed te zeggen is lastig. Het meisje verzekerde me te willen helpen aangezien de uitspraak in Zuid-Amerika ook een stuk anders is dan in Spanje. Dat is dus echt mooi, ik ben heel benieuwd wat ervan terecht gaat komen. De terugweg was tussen Spaanstalige en Hongaarse mensjes. Blij dat ik 's avonds aan tafel Nederlands kon praten
Vanmiddag komt er iemand kijken voor mijn kamer en ook iemand voor de auto. Het gaat erg hard allemaal ineens. Verder heb ik er inmiddels een bijbaantje bijgenomen anders ga ik financieel echt niet rond komen (dat is sowieso de vraag, al merk ik wel dat ik God niet zo moet wantrouwen, Hij heeft altijd nog goed voor me gezorgd). Ik heb gisteren brieven verstuurd om alle mogelijke abonnementen op te zeggen. Inmiddels heb ik ook een koffer en een paar leuke donkerblauwe rokjes (jaja, op school dragen ze donkerblauwe rokken en witte blousjes en dat moet ik dus ook). Ik koop niet teveel kleding, het zal daar ongetwijfeld goedkoper zijn dus wat ik tekort kom koop ik daar wel, scheelt ook weer in de kofferruimte. My goodness, ik ben benieuwd hoe ik dat ooit moet gaan doen. 20 kilo voor 1 jaar. Volgens mij neem ik al 15 kilo mee als ik 2 weken op vakantie ga, haha. Als er nog iemand tips heeft om je koffer extra aan te stampen hoor ik het graag :D
Het wordt tijd dat ik mijn inentingen ga regelen en een verzekering ga afsluiten voor daar. Al die rompslomp en financiën horen erbij, maar ik zal toch blij zijn als alles geregeld is en ik klaar ben om te vertrekken.
Van t weekend lekker wezen bbqen bij Aart-Jan en Hilde. Met Hilde loop ik ook 2 keer per week hard. Ze zijn echt super! Ik ben God dankbaar dat ik zulke lieve vrienden dichtbij heb, maar wat zal ik ze missen straks, net als mijn familie, huisgenoten, Marjolijn, Utrechtse mensjes.
Mmm, jullie komen maar gewoon allemaal langs.
In de tram naast een opdringerige jongeman die vroeg wat ik studeerde en echt dacht dat ik loog toen ik beweerde dat ik geen student meer was. Daarbij schoof hij steeds een stukje meer naar mij toe. Gelukkig was daar de bevrijding voor mij, want we waren bij de Keizersgracht aangekomen. Ik sprong op en zei dat ik er hier uit moest. Haha dat gezicht. Vervolgens kwam ik erachter dat ik aan het verkeerde eind van de Keizersgracht was uitgestapt dus moest ik van nr 500 teruglopen naar nr 100. Wat even ver was als van nr 100 naar het C.S lopen. Wist ik veel. Het zonnetje scheen gelukkig en ik begon vrolijk aan mijn tocht tussen de restjes koninginnedag door.
Op de Keizersgracht zit ‘Pluspunt’. Pluspunt is een organisatie die individuen op weg helpt om je reis te bekostigen. Ze helpen je aan ideetjes, de dingen op een rijtje te zetten en je de goede weg op te sturen qua sponsoring. Na een half uurtje alle financiën op een rijtje gezet te hebben en de mogelijkheden bekeken te hebben had Francoise (de mevrouw van pluspunt) een verrassing voor me. Er zou een meisje uit Bolivia langskomen die uit de buurt van Loma Alta komt. Ze heeft me wat tips gegeven en wat verteld over de bevolking en gewoonten. Erg leuk! Mijn Spaans was echt heel matig, ik versta wel heel wat maar om zelf de dingen goed te zeggen is lastig. Het meisje verzekerde me te willen helpen aangezien de uitspraak in Zuid-Amerika ook een stuk anders is dan in Spanje. Dat is dus echt mooi, ik ben heel benieuwd wat ervan terecht gaat komen. De terugweg was tussen Spaanstalige en Hongaarse mensjes. Blij dat ik 's avonds aan tafel Nederlands kon praten
Vanmiddag komt er iemand kijken voor mijn kamer en ook iemand voor de auto. Het gaat erg hard allemaal ineens. Verder heb ik er inmiddels een bijbaantje bijgenomen anders ga ik financieel echt niet rond komen (dat is sowieso de vraag, al merk ik wel dat ik God niet zo moet wantrouwen, Hij heeft altijd nog goed voor me gezorgd). Ik heb gisteren brieven verstuurd om alle mogelijke abonnementen op te zeggen. Inmiddels heb ik ook een koffer en een paar leuke donkerblauwe rokjes (jaja, op school dragen ze donkerblauwe rokken en witte blousjes en dat moet ik dus ook). Ik koop niet teveel kleding, het zal daar ongetwijfeld goedkoper zijn dus wat ik tekort kom koop ik daar wel, scheelt ook weer in de kofferruimte. My goodness, ik ben benieuwd hoe ik dat ooit moet gaan doen. 20 kilo voor 1 jaar. Volgens mij neem ik al 15 kilo mee als ik 2 weken op vakantie ga, haha. Als er nog iemand tips heeft om je koffer extra aan te stampen hoor ik het graag :D
Het wordt tijd dat ik mijn inentingen ga regelen en een verzekering ga afsluiten voor daar. Al die rompslomp en financiën horen erbij, maar ik zal toch blij zijn als alles geregeld is en ik klaar ben om te vertrekken.
Van t weekend lekker wezen bbqen bij Aart-Jan en Hilde. Met Hilde loop ik ook 2 keer per week hard. Ze zijn echt super! Ik ben God dankbaar dat ik zulke lieve vrienden dichtbij heb, maar wat zal ik ze missen straks, net als mijn familie, huisgenoten, Marjolijn, Utrechtse mensjes.
Mmm, jullie komen maar gewoon allemaal langs.
Abonneren op:
Posts (Atom)
