Ja of nee?

Alweer bijna juni. De tijd gaat echt eng hard! Deze blog gaat even niet over school, inentingen, vakantie, Spaans leren (oei) of koffers pakken. En excuse me als er taalfouten tussendoor glippen. Ik heb nooit zo'n zin om lang over een blog na te denken, die tik ik in 10 minuten of er komt helemaal niks.

De laatste tijd heb ik veel zorgen gehad of alles wel rond zou komen voor Bolivia, maar God heeft dit zo wonderlijk goed gemaakt. Hij is zo goed en wonderlijk! Niets is vergelijkbaar met een klein beetje ervaring van Hem!

Het liep allemaal niet zo lekker met het krijgen van de vergunning voor de kamerverhuur en het vinden van huursters. De één na de ander was dolenthousiast maar haakte op het laatste moment toch telkens weer af. Redenen: ‘toch te ver van het werk vandaan, te weinig geld om de kamer te huren. Huisstofmijt, te ver van de universiteit, enz’. Daarbij zag mijn bankrekening er ook niet zo rooskleurig uit dat ik het op zou kunnen brengen om niemand te vinden. Tot overmaat van ramp zei één van mijn huisgenoten de huur op omdat ze weer thuis wilde gaan wonen om verschillende redenen die gelukkig niks met de bewoners of de hoogte van de huur te maken hebben. De verdiensten van mijn bijbaantje vielen ook iets tegen en het werd steeds (pijnlijk) duidelijker dat ik het niet zou gaan redden financieel. Daarnaast liepen er persoonlijke dingen dwars doorheen (de dingen die een ieder liever voor zichzelf houdt) die een aanslag deden op me. Ik raakte op den duur gewoon moedeloos. Ik dacht ‘God, U heeft me toch duidelijk laten zien dat ik dit doen moest? Heb ik me dan zo vergist? Maak het me alstublieft bekend want ik word hier zó moe van en ik staat op het punt om alles terug te draaien, maar als U God bent dan kunt U toch zorgen dat alles goed komt. Laat me daar dan op vertrouwen en laat me niet opgeven'. Op advies van ‘pluspunt’ heb ik wat brieven geschreven naar middelgrote bedrijven uit de plaats waar ik opgegroeid ben. Ik verwachtte er niet al teveel van eigenlijk.
Toen gebeurde het wonder! Tot 3 keer toe zei ik tegen God ‘ik weet het niet meer’ en tot 3 keer toe heb ik zo’n enorm groot bedrag gehad dat je denkt “Dit kan niet waar zijn, ze hebben zich vast vergist… “. Tot 3 keer toe exact hetzelfde bedrag van verschillende bedrijven. Op dezelfde dag dat ik voor de 2e keer zo’n groot bedrag binnenkreeg, kreeg ik te horen dat de 1e vergunning rond was en dat ik dus de andere vergunning mocht gaan aanvragen. Op dezelfde dag dat ik voor de 3e keer een groot bedrag binnenkreeg tekende het meisje wat mijn kamer wil huren het huurcontract. Ik ben zeker voor meer dan de helft uit mijn financiële zorgen en als extraatje gaf God een vergunning en een huurster.

Is deze God niet onnoemelijk goed? Ik heb tijden gehad dat ik zó boos was op Hem. Ik heb tijden gehad dat ik zó cynisch was over alles wat met God te maken had. Ik zag gewoon niet wat God allemaal voor me deed en gedaan heeft. Ik zou nu ook kunnen zeggen: ‘zo dat heb ík toch weer goed geregeld’, maar laat ik het nu eens niet doen en alle eer aan God geven in plaats van er zelf weer mee vandoor te gaan. Stiekem denk ik ‘doe niet zo evangelisch joh of doe nu niet net alsof je God nu zo eert of het heeft iets weg van al het goede aan God toeschrijven en het kwade niet, ben je niet wat hypocriet? Of doe nu maar niet net alsof je ineens zo’n goede christen bent geworden’ (moet ik mezelf ook weer gelijk geven want dat ben ik ook niet, haha).

Misschien is dat allemaal wel waar. Maar blijft het feit staan dat het gewoon een wonder is hoe ik geholpen word van allerlei kanten en blijft ook het feit staan dat er niemand zo goed is als God!