Zorgen en op schoolreis in een vrachtwagen

Zo, tijd om weer eens iets te schrijven. Een week geleden vond ik dat er te weinig was gebeurd om te melden, dat zal in de toekomst misschien meer gebeuren. Je omgeving wordt voor jezelf toch gewoner. Vlak na mijn verjaardag heb ik best wel erge heimwee gehad. Ik verlangde er zo naar om eens even ´s avonds normaal over straat te kunnen lopen met een lekker fris windje door je haren. Om even wat water te zien, zoals de maas of nog beter de zee. Om even gewoon te kunnen praten met de mensen en zo meer. Er waren ook wat vervelende dingetjes voorgevallen en dan heb je toch sneller het idee van ´wat doe ik hier?´ Gelukkig gaat het op dit moment een stuk beter en kan ik wel weer genieten van de dingen. Het warme weer eist op den duur wel zijn tol van je als je niet een beetje op jezelf let. Wie mij kent zal ook vast wel weten dat ik graag hard doorren i.p.v. alles op mijn gemakje te doen. De cultuur is hier echter helemaal niet ingesteld op mensen die iets vlug willen. Wachten is hier heel normaal. Verder heb je je zorgen over thuis (als er iemand in het ziekenhuis ligt, wat de afgelopen tijd 2 keer is gebeurd) kun je er niet even heen en dan voel je de afstand extra goed. Ook de andere ´collega´s´ van ´the Mission´ voelen die afstand soms goed. Zo is de vader van een van hen erg ziek en heeft niet lang meer te leven. Moeilijk hoor! Verder is de belijdenis vorige week niet doorgegaan omdat het meisje wat gedoopt zou worden ´s avonds (21 jaar) ernstig ziek is en in het ziekenhuis ligt. Ze heeft iets aan haar nieren en heel erg veel hoop is er niet. De mensen moeten hier alle medicijnen e.d. zelf gaan kopen en betalen.Daarna ga je naar het ziekenhuis, geef je de medicijnen af en dan mag je hopen dat ze ook echt voor jou gezondheid gebruikt worden. Haar moeder zou ´s ochtends belijdenis doen. Ze heeft al veel te verwerken gehad afgelopen jaar (man overleden, vijandige familie omdat ze christin is, broer leeft niet meer) Willen jullie ook voor deze mensen bidden? Het werk op het zendingsveld is nu eenmaal niet altijd makkelijk en als je er bent ervaar je wat het inhoud. Ik heb ook echt bewondering voor de mensen die hier al meer dan 5 a 6 jaar werken. Het zijn echte tropenjaren...

Vandaag ben ik na 4,5 week weer een keer in de stad, daar was ik ook echt aan toe. Vandaag heb ik de nodige boodschappen gedaan en morgen ga ik samen met Veronica en Mariela naar een hele grote markt. Daar heb ik echt zin in. Veronica geeft me nog steeds Spaanse les en van de week merkte ik dat ik ongemerkt toch wel meer opgepikt heb dan ik dacht. Ik kon ineens gesprekjes voeren. Daar ben ik dan ook echt dankbaar voor want niets kunnen zeggen is heel frustrerend. De frustratie zal nog wel een poosje duren, maar is zo toch heel wat minder. Woensdag hebben we schoolreis gehad. We zouden met een bus gaan maar die kwam niet opdagen. Uiteindelijk werd er een vrachtwagen aangehouden en daar gingen de kinderen gewoon achterin. Tja, in Nederland geeft dat toch wat rare associaties, maar hier kan dat best. De kinderen hebben genoten van het uitje naar het zwembad.Tussen de middag hebben we kip gebraden en rijst en groente erbij gegeten.Het was echt een geslaagd schoolreisje! Op de terugweg naar huis zie je een hoop mooie dieren(vossen, toekans, ander soort vogels) en dat is ook echt genieten.

Er blijven veel dingen waar je je over verbaasd. Zo heb ik gisteren zomaar een poosje buiten gestaan en geluisterd naar alle geluiden. Kikkers, en veel andere geluiden die ik niet thuis kan brengen. Vogels, apen? Ik weet het echt niet. Dan kijk je naar boven en zie je een sterrenhemel die er echt anders uitziet dan thuis (nee de sterren zijn hier niet oranje ofzo). Ook in de stad. Ik ging vandaag met de taxi. Veel chauffeurs hebben een tuinstoel in hun auto laten zetten, dat zit lekkerder. Het is echt zo´n raar gezicht. Ze laten hier ook overal de hoezen omzitten (auto´s, motors, enzo) om te laten zien dat het nieuw is.
Vanaf maandag woon ik in het huis van de dominee die op verlof gaat. Daar ben ik echt heel blij mee. Ik had namelijk wel mijn crossbrommertje, maar erg veilig voelde ik me niet waar ik eerst woonde. Het is aan het eind van het dorp en de lantaarns doen het daar niet. Het is dus echt heel donker. Verder zijn de mannen die hier ´s avonds over straat lopen niet altijd even prettig tegen je. Vanaf maandag woon ik dus dicht bij school en de kerk, heerlijk hoor. Verder is het hier momenteel een graad of 20 en hebben we dus weer een soer (of hoe je dat ook mag schrijven). Vorige week is er voor het eerst sinds 2 maanden regen gevallen en dat was heerlijk! Van mij mag het nog even zo blijven want ik geniet hiervan! De rook is gelukkig verdwenen met de regen en dat is echt fijn want het was flink benauwd. Als ik de balans opmaak moet ik zeggen dat God toch echt goed voor ons/mij zorgt. Hij geeft de dingen op zijn tijd.

Vanaf nu heb ik ook wat foto´s online staan. Nog geen brommerfoto´s, maar wel van mijn huis, school, uitje van de kerk en mijn verjaardag. De foto´s van Ecuador staan daar trouwens ook online voor wie daar nog nieuwsgierig naar was. Veel plezier met kijken! http://good-times.webshots.com/album/560591855qnhTEJ