nieuws...

Op dit moment heb ik het vrij druk met wat laatste dingetjes regelen voor ik wegga. Toch wil ik jullie even op de hoogte houden van de gekte die hier af en toe heerst in deze bananenrepubliek. Ik zal eerlijk zijn. Deze keer heb ik mijn blog gewoonweg bijna helemaal gejat omdat ik geen zin had om alles zelf te typen. haha. In Loma Alta merken we weinig van de drukte. Toen de dominee vertrok waren er ook dikke rellen in Santa Cruz en het heeft een week geduurd voor hij kon vertrekken. Er ging gewoon domweg geen vliegtuig meer. Het vliegveld was namelijk bezet door duizenden mensen. Demonstraties in Nederland zijn echt niks vergeleken met de rellen hier. Hopelijk is het volgende week iets rustiger.

Bolivia ondergaat zware tijden op dit moment. Er is al een lange aanloop van demonstraties, blokkades, hongerstakingen e.d. aan voorafgegaan.
De levensmiddelen zijn met zo'n 13% duurder geworden, er is erg weinig diesel waardoor de transportsector en de landbouwsector behoorlijk stil zijn komen te liggen. In de stad Santa Cruz rijden van de 3.000 stadsbusjes nog maar zo'n 1.500 stuks. Kortom, het dagelijkse leven is behoorlijk ontwricht door de ontwikkelingen.

Afgelopen weekend is de "bom" gebarsten in Sucre, de oficieële hoofdstad van Bolivia. Toen de huidige President Evo Morales aan de macht kwam is er een referendum gehouden om de gehele grondwet te analyseren en zo nodig te veranderen. Als ik het goed heb was hier een jaar voor gepland. 6 Augustus 2007 had deze gepresenteerd moeten worden maar door vele redenen was dit niet gelukt en kreeg de delegatie uitstel tot 14 december 2007 om het af te maken.
Deze commissie van zo'n 250 mensen kwam samen in Sucre. Doordat er veel speelde kwam ook deze datum in gevaar en waren ze bang dat ook deze datum te snel zou zijn.

Om een lang en gecompliceerd verhaal kort te maken is afgelopen zaterdag een vergadering geweest met 150 van de 250 leden van deze commissie in een militaire kazerne en zijn er in 3 uur tijd 3000 verschillende wetten goedgekeurd (met andere woorden: onmogelijk)! Wettelijk gezien is het op een volledig illegale manier gegaan en vandaar de rellen dit weekend. Helaas zijn er 4 mensen om het leven gekomen en is het politieke klimaat in het hele land tot het kookpunt gestegen.
Deze middag zal er in Santa Cruz een enorme mars gehouden worden. Hier worden een aantal dingen van de regering geist o.a.:
De grondwet wordt afgekeurd en zal op een legale manier beëindigd worden.
Een bepaalde wet moet worden ingetrokken over de belasting die wordt geheven voor de export van het gas.
Dit belastingpunt is als een bom ingeslagen. Normaal gesproken wordt deze belasting verdeeld onder de 9 departamenten (provincies) in het land. Met deze gelden werden projecten betaald voor gezondheid, wegenbouw, educatie, voedingsprojecten etc. Doordat de regering deze gelden meteen aan de gemeenten wil geven zullen provinciale projecten stil komen te liggen. Dit zal een enorme negatieve invloed hebben.
Zes van de negen departamenten hebben gezegd dat ze autonoom willen zijn. Dit houdt in dat de provinciale regering zelf bepaalt hoe ze de gelden die ze vanuit de regering ontvangen zullen besteden. Door deze gelden direct aan de gemeenten te geven wordt deze hele kwestie van de baan geveegd.
Tevens zijn er vele acties geweest van de president die niet goed zijn gevallen bij het volk. De connectie met de president van Venezuela, Hugo Chavez, is erg nauw. Hij is als een mentor voor Evo Morales. Dit doet "zeer" bij vele Bolivianen omdat ze daardoor eigenlijk bestuurd worden vanuit Venezuela. Het is duidelijk dat de president het niet erg nauw neemt met de huidige wetten. Zijn partij is socialistisch en dat probeert hij met man en macht door te voeren.
We hopen dat de rust snel weer keert. In Sucre zijn huizen, auto's en het politiebureau in vlammen opgegaan. Santa Cruz wordt als de grote tegenstander van Morales beschouwd.

Morgen zal er misschien een demonstratie zijn zodat er niemand gaat werken en zal er geen enkel voertuig op de weg te vinden zijn. Deze actie is een teken van eenheid en laat zien dat 6 van de 9 departamenten het niet eens zijn met wat de overheid aan het doen is. Frans die hier dus morgen een vergadering zou hebben zal weer opgesloten zijn voor een dag in zijn huis. Voor ons zijn de gevolgen te overzien. Maar stel je eens voor als vrachtwagenchauffeur.... Je staat een paar uur in de rij voor diesel met de kans dat er niks is als je aan de beurt bent. Morgen weer een werkeloze dag voor deze mensen en voor vele anderen.

Hier en daar

Villa Tunari was geweldig. Erg groen en veel te zien.

Een dagje school:
Om 7 uur sta ik op, om half 8 begint de school (deze laatste weken voor ons 8 uur omdat de Bolivianen al vakantie hebben). Er wordt gezamenlijk begonnen met bijbellezen, zingen en bidden. Iedereen staat daarbij netjes in de rij bij zijn eigen klas. Op maandag zingen we 2 volksliederen erbij. Die van Santa Cruz en die van Bolivia. Santa Cruz is het departement waarin Loma Alta ligt. Daarbij wordt de vlag gehesen en staat iedereen netjes recht en met zijn armen naast zijn lichaam. Dan kunnen ze brullen hoor, wijs houden kunnen ze niet echt, dus is er een bandje waar de wijs op staat. Na de opening zoekt iedereen zijn klas op, ook wij drietjes. Om de 50 minuten gaat er een bel met als teken dat de les is afgelopen en dat een volgend uur begint. Soms moeten Adriaan en Aafke of een van de twee dan weg om mee te doen met hun Boliviaanse klas. Bijvoorbeeld met gym, handvaardigheid, godsdienst en computeren. Na die les komen ze weer terug bij mij. Als ze allebei weg zijn heb ik dus een uurtje vrij (dat is 1 keer in de week op dinsdagmiddag) en dan ga ik soms bij de Engelse les zitten om wat Spaans op te steken. Na schooltijd wordt er weer gezamenlijk geeindigd. Ik eet altijd thuis, maar er is ook de mogelijkheid om op school te eten. Om 10 uur ´s ochtends is er pauze en drink ik met alle leraren een bakje koffie of thee. Is er een verjaardag te vieren dan doen we dat ook om 10 uur (met veel eten, want dat is belangrijk hier). De kinderen spelen intussen buiten.
Na vier uur is er soms volleyballen of iets anders met de leraren, vaak zijn er ´s avonds feria´s of andere presentaties. En soms hebben we een feestdag op school, maar meestal zijn we met feestdagen vrij. Ik heb gisteren met Veronica geteld, maar Bolivia kent in ieder geval 20 feestdagen. Zoals : ´de boomdag, de dag van de zee, todos santos (dag van de doden), dag van Santa Cruz´ en zo zijn er nog veel meer. twee weken terug was het todos santos. Het is een katholiek/heidens feest en alle graven worden versierd met bloemen en er wordt eten voor de doden neergezet. Heel triest... Uiteraard eten de paarden en de varkens dat eten ´s nachts op.

Gisteren ben ik een rondje door het dorp wezen rijden met mijn scooter, fototoestel en Adriaan. Het was erg leuk om eens wat beter rond te kijken en de dingen in je op te nemen. Ik kom er ook steeds meer en meer achter hoe triest het leven van de meeste mensen hier is. Opa´s en oma´s die voor de kinderen moeten zorgen, maar te oud zijn om wat te doen. Armoede, de onwetendheid over de noodzakelijkheid van liefde krijgen en geven (en dan in het bijzonder over de Hoogste Liefde). De alleen gelaten kinderen, die wel te eten krijgen, maar geen aandacht. Vorige week was er ingebroken bij een van onze medewerkers. de daders? 2 kleine kinderen, die eerst glashard logen dat ze het niet gedaan hadden. Inmiddels is alles terug. Niet de inbraak, maar meer het lot van de kinderen ging mij aan het hart. Geen moeder in huis, een vader die meer bij don Roy (plaatselijke supermarkt anex cafe) zit dan thuis. De kinderen moeten maar zien hoe ze het rooien. Het is hier zoeken als naar een speld in een hooiberg naar een gewoon liefdevol compleet (papa, mama, kinderen) gezin. Ik schaamde me dat ik het zo goed heb. Dat heb ik nergens aan verdiend.

Zo ging ik wat schuchterder verder met mijn fototoestel, af en toe een praatje maken en beleefd vragen of je ergens een foto van mag maken. Ik wilde vandaag geen foto´s meer maken van de mensen die hard aan het werk zijn om de was met de hand te doen. Ik wilde geen smoezelige kinderbekkies meer op de foto, armzalige hutjes of andere dingen waarvan de mensen ook heus wel begrijpen dat het voor mij anders is dan voor de lokale bevolking hier. Ik heb wel wat leuke foto´s van een trotse mevrouw met haar winkeltje, een suikerrietpers, een rijstpeller en wat mooie natuur. Misschien dat ik er ooit nog eens foto´s van durf te maken, maar ik ben toch liever geen ramptoerist. Deze mensen hebben meer nodig dan pure nieuwsgierigheid van een buitenlander.

Nog twee weken voor ik naar Nederland kom. Hopelijk verloopt alles normaal want het rommelt wat in de vliegwereld. Ik heb er reuze veel zin in. Voor die tijd komt er waarschijnlijk geen blog meer, als ik in Nederland ben waarschijnlijk ook niet (of misschien eentje). Op dit moment ben ik nog drie weken vakantie in Bolivia aan het voorbereiden voor in januari. Mijn moeder komt namelijk mee als ik terug ga!
Tot februari!