Zo daar sta ik dan. Midden op het vliegveld in Sao Paulo met de mededeling dat mijn vlucht een uur voor vertrek is gesloten dus dat ik er niet meer bijkan. Ook al sta ik hier 50 minuten voor mijn vlucht zal gaan, er valt volgens de mevrouw niets aan te doen. Een eerstvolgende vlucht naar Santa Cruz gaat morgenochtend om 10 uur. Ik ben zó moe! Ik wil nu naar Santa Cruz. Ergens voel ik wat kriebelen in mijn ogen. Ik slik en ik slik, het gaat over… gelukkig. Ik zeg tegen mezelf ´niet huilen, niet doen, de wereld vergaat niet! Doe je best om die mevrouw te verstaan en maak er wat van´. Ik begrijp dat ik naar een balie ergens rechtsom (vaag handgebaar) moet en pak mijn koffer weer van de band en vertrek.
De reis naar Sao Paulo verliep prima. Ik sliep alleen heel erg slecht en ik had niemand naast me dus dat was erg saai. Eenmaal op Sao Paulo aangekomen mocht in aansluiten in een lange, lange rij van mensen die allemaal hun paspoort moesten laten zien en een een stempel voor het visum voor ze hun bagage op konden halen. De rij schoof niet zo heel erg vlug op en ik kreeg al een beetje de zenuwen. Na bijna 2 uur in de rij te hebben gestaan, rende ik naar mijn koffer en door naar de balie van TAM. Alwaar zich (voor mijn gevoel op dat moment) een klein drama voltrok.
Eenmaal bij de balie aangekomen hoorde ik dat de eerstvolgende vlucht pas op 23 augustus zou gaan. Op dat moment zinkt de moed je nog wel een klein beetje verder in de schoenen. Waar moet je slapen, hoe kom je daar, waar kan ik bellen naar de familie Kramer? En de familie Kramer zou voor mij naar de stad komen, nu zitten ze daar straks 3 dagen. Daar zullen ze vast niet blij mee zijn. Verslagen zakte ik neer op mijn karretje met bagage en dacht na wat ik eerst zou doen. Na 10 minuten stond ik toch maar op, op zoek naar een telefooncel. Alle telefoons werken daar echter op kaarten, dus daar was het volgende probleem (hoe kwam ik aan zo´n kaart). Zo ging het nog een poosje door, maar uiteindelijk kon ik de familie van Grol bereiken die me adviseerden om naar hotel Marriot te gaan en daar te overnachten. Toen ik daar eenmaal was kon ik de familie Kramer bereiken. Uiteindelijk kon ik diezelfde dag nog een vlucht regelen bij Aerosur (na drie keer op en neer gereden te zijn naar t vliegveld en een hoop gezeur met geld). Om half 8 lokale tijd stond ik eindelijk in Santa Cruz. Je zult wel begrijpen hoe blij ik was toen ik door de douane was en mijn koffer op de band zag. Ik ben er!
Nu is het nog wachten op de post. Op schiphol werd namelijk voor het eerst van mijn leven de handbagage nagewogen en die was veel te zwaar. Ik moest er 10 kilo uithalen, die heb ik dus maar op de post gedaan. Mijn koffer was 25 kilo, maar die hebben ze wel door laten gaan gelukkig.
De temperatuur is op dit moment lekker hier. Vannacht heb ik heerlijk geslapen in een hotel in Santa Cruz en vandaag ga ik naar Frans van Grol om wat dingen vast te leggen over het onderwijs e.d. Daarna gaan we door naar Loma Alta. Vanaf vandaag zal het dus wat lastiger zijn om contact te hebben of om mijn weblog bij te houden. Maar ik hoop snel weer wat te laten horen. (owja, excuse me voor taalfouten, soms weet ik het even allemaal niet meer, haha)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
11 opmerkingen:
Hallo Ilse,
We hadden al wel gezien dat het een vermoeiende reis voor je zou worden, maar deze tegenslag in het reizen is natuurlijk niet leuk.
Gelukkig ben je nu op plaats van bestemming. We wensen je een hele goede tijd toe daar in het voor ons verre Loma Alta.
O\
Ha ilse,
Na alle goede voorbereidingen in ecuador, nog een heel gezeur om in Santa Cruz te komen.
Echt balen dat je handbagage gewogen werd, terwijl ze dat bij de vakantie naar Ecuador niet deden. Moet je nu lang wachten voordat de post je spullen heeft gebracht?
Ik hoop voor je dat je de komende tijd daar kan gaan genieten van het werk dat op je wacht.
Een hartelijke groet van Heidi
Ha de Ilse,
Nou, dat was een hele onderneming. Ik vind het wel knap van je dat je ondanks de taalbarriere (nota bene, Portugees) van alles hebt kunnen regelen op Sao Paulo.
En...natuurlijk ben ik superbenieuwd naar de ontmoetingen met het team, en natuurlijk waar je woont!
Dios te bendiga!
Liefs, Rieneke
Hey lieverd,
Wat een verhaal zeg... que barbaridad! :-)
Maar fijn dat je er nu toch eindelijk bent! Wij hebben de luxe dat we nu op een hotelkamer ergens in Duitsland zitten en gewoon draadloos kunnen internetten! Dus gelijk maar even de achterstallige belevenissen van jou gelezen!
Hou ons op de hoogte!
Te amamos mucho, amiga, y esperamos tu proximo mensaje!
Liefs, Aart-Jan, Hilde en Collin
Hola Ilse,
Je hebt wel een enerverende reis achter de rug...Idd erg knap dat je 't gelukt is alles te regelen in Sao Paulo!
Hoe is je onderkomentje, een leuk huisje?
Succes!!!!!
Liefs Janneke
Lieve schat,
wat een ellendig gebeuren zeg. Ik lees dit nu ik net terug ben van Texel en ik zat echt plaatsvervangend in de problemen. Maar ik vind het knap hoe je het opgelost hebt. Het had denk ik haast niet gekker en vervelender gekund. In elk geval heeeeeeel veel sterkte met de rest, ik hoop dat je snel een beetje acclimatiseert daar!!
Liefs Han.
Haha, ik zie geen taalfouten hoor. :)
Lastig als je in je eentje op zo'n raar ver vliegveld staat (nou ja, lijkt mij dan, want dat heb ik dan weer nog nooit gedaan). Om niet te zeggen: yo de pipo, of mucho pesto ofzo (ik spreek überhaupt niet zo goed Duits, en Spaans nog minder).
Maar goed, uiteindelijk ben je er en dan zeg je gewoon even tegen jezelf: 'Eind oost, goed west, ver van huis alles best.' Enjoy. :)
Ha Ilse !
Wat een reis met hindernissen !!
Sta je daar alleen in een ver land en dan nogwel in het Potugees van alles regelen.
Kan je die dingen uit je handbagage wel even missen? Gelukkig kon dat opgestuurd worden en werd het niet weggegooid, zoals je ook wel eens ziet. Heb je je drama nog gespeeld? Je had in iedergeval niet voor niets geoefend.
Ik hoop dat de aankomst en de kennismaking daar goed verloopt.
Groetjes van Lianne
Pfiew. Moederziel alleen op een vliegveld, uitgerekend Sao Paulo! Maar je hebt je kranig geweerd, lees ik wel. Dapper heur! 'k Ben benieuwd naar je volgende blog...
Take care,
P.
Heej Ilse,
Ik krijg zojuist een mailtje van shrikanth, die INdiase jongen met pretoogjes (voor meelezers: hij is 15 hoor dus het betekend niks) die op je bijrijders stoel zat toen je Indiase gasten naar de ICF vervoerde. En ik moest van hem de groeten doen aan 'Your funny room mate Ilse'
Jaja, Ilse is echt wereldburger.
Heej succes meis met alles! Je hebt de eerste zware hindernis doorstaan.
Ha, bedankt voor de reacties
@ ome Arie en tante Truus, leuk dat jullie mijn blog dus blijkbaar goed bijhouden
@Heidi, ja die post gaat wel even duren, ik geniet van mijn werk idd
@Rieneke, zie volgende blog :)
@Hilde,AJ&Collin, geniet maar vd vakantie
@Janneke,Hanneke, Hijmen,Lianne en Pieter: De volgende blog is in de maak
@Karin, doe hem de groeten terug :) Ik heb destijds enorm veel lol met ze gehad. Ik wil trouwens een gebakje met aardbeien en veeeeeel echte slagroom, haha.
Een reactie posten